گرچه خوب می دانیم و بر هیچ کسی پوشیده نیست که یکی از عوامل تصادف خود رانندگان هستند اما جاده ای که این همه تصادف می دهد و هر روز شاهد از دست دادن جوانان این منطقه هستیم چرا باید مورد بی مهری مسئولین باشد.

جاده ای که نه دوربین مدار بسته ای دارد و نه حضور پلیسی که ناظر بر رفت و آمد هزاران خودرویی باشد که طی روز از این مسیر عبور می کنند.

این مسیر محل تردد کارکنان شرکت پالایش گاز فجر جم، کارکنان زاگرس جنوبی ( منطقه عملیاتی نار و کنگان) ، خطوط لوله و مردمی است که هر روز باید برای ادامه زندگی از این مسیر خطرناک گذر کنند.

اما آنچه مهم است اینکه بدون کارشناسی و بدون اولویت دهیاران و شوراهای اسلامی برای عملکرد خود و زیبا سازی روستای خود دست به مرمت، بازسازی و دو بانده کردن محدوده روستای خود شده اند ، غافل از اینکه ای کاش مسیرهای پر خطری که بارها و بارها افراد زیادی را به کام مرگ کشانده است، اولویت آنان بود و امروز خانواده ای یتیم نمی شد، خانواده ای بی فرزند نمی شد.

مسئولین مربوطه برای جان انسان باید ارزشی قائل شویم و بدون کارشناسی تصمیم نگیریم و اگر قولی و یا شعاری می دهیم باید پایبند به آن باشیم.

آری استحصال گاز و فروش و عیادات آن بسیار خوب است. اما برای هرآبادانی و هر کارخانه و صنعتی و مکانی راه اولین لازمه آن است.

گفتنی است از مرکز شهرستان جم تا پالایشگاه فجر جم کمتراز ۳۰ کیلومتراست که بعد از ۴۰ سال هنوز نتواسته ایم برای آن کاری انجام بدهیم .

مسئولین محترم منطقه فرصت ها مثل ابر می گذرد، قبل از دیر شدن کاری کنید.