سال ۱۴۰۰، می‌تواند سال بهبود اوضاع کارگران پیمانکاری نفت و گاز باشد؛ کارگران پیمانکاری همه جا ناراضی هستند؛ از عسلویه و کنگان گرفته تا بندر امام و آبادان و این نارضایتی ها، یک روز و یک جا باید خاتمه یابد.

کارگران پیمانکاری پارس جنوبی ابراز امیدواری می‌کنند که سال جدید، اوضاع عوض شود؛ خواسته بالادستی و اساسی این کارگران، حذف شرکت‌های واسطه و عقد قرارداد مستقیم با کارگران است؛ آن‌ها می‌گویند: اینهمه پیمانکار در لایه‌ها و شاخه‌های متعدد، حق و حقوق کارگران را ضایع کرده است. سالهاست که طرح حذف پیمانکاران در پروژه‌های نفت و گاز در مجالس مختلف مطرح است اما نمی‌دانیم چگونه است که در مقابل تصویب آن مقاومت می‌شود و این طرح به جایی نمی‌رسد! امیدواریم در سال ۱۴۰۰، بالاخره حذف پیمانکارانِ نفت و گاز به سرانجام برسد و اوضاع از اساس عوض شود.

این کارگران می‌گویند: اگر پیمانکاران را در کوتاه مدت حذف نمی‌کنند، لااقل طرح طبقه‌بندی را با مشارکت خود کارگران تدوین و اجرایی کنند و اینهمه تبعیض را از میان بردارند؛ چرا در سلف سرویس و سرویس بهداشتی نیز تبعیض وجود دارد. اگر این تبعیض‌ها از میان برداشته نشود، کارگران امیدی به فردای بهتر ندارند و نمی‌توانند با دل و جان برای کار و تولید مایه بگذارند؛ تا راهِ دررو و فرار پیدا کنند، از پارس جنوبی و عسلویه خواهند رفت؛ واقعاً حیف نیست از اینهمه تخصص و مهارت به خوبی استفاده نشود و کارگران بعد مدتی، بگذارند و بروند؟!

سال ۱۴۰۰، می‌تواند سال بهبود اوضاع کارگران پیمانکاری نفت و گاز باشد؛ کارگران پیمانکاری همه جا ناراضی هستند؛ از عسلویه و کنگان گرفته تا بندر امام و آبادان و این نارضایتی ها، یک روز و یک جا باید خاتمه یابد.

تنها راهکار اصولی، حذف کامل شرکت‌های پیمانکاری یا لااقل بُریدن دنباله طولانی آن‌هاست تا به لایه‌های دوم و سوم و چهارم نرسند و این چنین عریض و طویل نشوند! امروز وضع رسمی‌ها بهتر از قرارداد مستقیم هاست؛ قراردادی‌ها بهتر از پیمانکاری‌های سطح یک زندگی می‌کنند و سطح یکی‌ها بهتر از لایه‌های زیرین! بدون تردید این «نظام کاستی» باید برچیده شود تا رضایت و رونق، به نفت و گاز بازگردد و کارگران این چنین بی‌مهابا، از راهِ دررو و رفتن نگویند!