✍گودرز هوشمند سر دبیر سلام جم

*از قدیم گفتند: سرنوشت هر قومی به دست خودشان رقم می خورد.*

روز گذشته وقتی شنیدم، یادواره سرداران شهید روستای بحیری با حضور وزیر کشور برگزار می شود، تمام قد ایستادم و به افتخار مردم و اهالی فهیم و با شعور این روستا کف زدم.
تعداد اندکی از روستاهای کشور که تعدادشان حداقل در ذهن من کم است، جهانی شدند.
این روستاها تفاوت چندانی با دیگر روستاها ندارند. شاید از نظر وسعت هم کوچکتر از بقیه باشند.

اما تفاوت عمده و بزرگ این روستاها، داشتن افرادی است که خیلی ها، آن ها را بعنوان سرمایه انسانی می شمارند.

تفکر و تدبیر برای جهانی شدن و جهانی فکر کردن باید در تفکرات همین افرادی جستجو کرد که در یک روستا با شغل کشاورزی و دامداری به سختی درس خواندند و امروز سر تیتر خبرها شدند.

شهدایی که زنده اند و کسانی که زنده اند تا حافظ آرمان های این خاک و بوم باشند.

اما در پایان باید بگویم چهار شهرستان جنوب استان بوشهر هر روز میزبان یکی از افراد اثرگذار کشور هست، چرا میزبانان برنامه های فرهنگی، اجتماعی و … بدون حضور نفت و گاز به دنبال دیده شدن و جهانی شدن نیستند.
ظرفیت ها و پتانسیل ها و منابع انسانی قوی در این چهار شهرستان کم نیست، ولی نتوانسته ایم از آنچه وجود دارد خوب استفاده کنیم.
بعنوان پیشنهاد:
برای معرفی خردسال ترین شهید روستای تشان و ملی شدن این بزرگ مرد کوچک نیازمند همراهی، همفکری و برنامه ریزی با حضور بزرگان کشوری است.

برای معرفی و فروش محصول کشاورزان این خطه از کشور یعنی خرمایی که بی نظیر است، باید نمایشگاه پاییزه ای با حضور افراد اثر گذار کشوری در این منطقه شکل بگیرد.
شما هم قطعا پیشنهاداتی دارید که می شود جهانی بود و جهانی فکر کرد. پس این ما هستیم که می توانیم تفکر، تدبیر و برنامه ریزی نماییم. قبل از دیر شدن باید فکری کرد.